حزن منافقان (قرآن)نَفَق، ايجاد سوراخى در زمین است كه راه رهايى داشته باشد -همانند سوراخ موش- پايان يافتن و از بين رفتن. نفاق عبارت است از داخل شدن در شرع و دین از راهى و خروج از آن از راه ديگر، اظهار اسلام با اهل آن و مخفى كردن غير اسلام در درون، ظاهر و باطن متفاوت داشتن، دورویی، ریاکاری. [۴]
فرهنگ بزرگ سخن، ج ۸، ص ۷۸۸۲، «نفاق».
نفاق هم در ایمان است، هم طاعات، هم معاشرت با مردم. نفاق اعمّ از ریا است در این مقاله آیات مرتبط با حزن منافقان معرفی می‌شوند. ۱ - رسیدن خیر به پيامبر صلىاللهعليهوآلهاندوه منافقان، در صورت رسيدن خیر به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله: إِنْ تُصِبْكَ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَ إِنْ تُصِبْكَ مُصِيبَةٌ ... وَ يَتَوَلَّوْا وَ هُمْ فَرِحُونَ . به قرينه «فرحون» «تسؤهم» به معناى غم و اندوه است. ۲ - اندوه برای کشتهشدگانشاناظهار حسرت و اندوه منافقان بر كشته شدن بستگان خويش، در پیکار احُد: الَّذِينَ قالُوا لِإِخْوانِهِمْ وَ قَعَدُوا لَوْ أَطاعُونا ما قُتِلُوا قُلْ فَادْرَؤُا عَنْ أَنْفُسِكُمُ الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ. آيه ياد شده مربوط به كلام منافقان در مورد كشته شدگان احد است. ۳ - پانویس۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳۱، ص۱۱۰، برگرفته از مقاله «حزن منافقان». |